Υπάρχουν πολλοί που ρωτάνε:
-γιατί κατεβαίνουμε συνεχώς στους δρόμους;
-γιατί δεν σταματάμε να πάμε σπίτια μας, για να ψωνίσουν με την ησυχία τους οι υπόλοιποι, ως καλοί και φιλήσυχοι καταναλωτές;
Η απάντηση μπορεί να έρθει επαρκώς μέσα από τους παρακάτω στίχους.
Δεν ξέρω πόσα θα αναγνωρίσετε εσείς εδώ μέσα από την καθημερινότητά σας…
Ξέρω όμως πως εγώ βλέπω ένα μεγάλο κομμάτι αυτών που ζούμε και που μας βασανίζουν και μας εγκλωβίζουν μέρα με τη μέρα.
Όταν κατεβαίνουμε στο δρόμο κατεβαίνουμε για να πολεμήσουμε όλα αυτά που αναφέρονται πιο κάτω.
Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από μέσα μας, αλλά να μην μείνει εκεί-να επεκταθεί στους γύρω μας.
Εσύ ο ίδος θέλεις να αλλάξει κάτι ή είσαι ευχαριστημένος με την πραγματικότητα την οποία ζεις καθημερινά;
ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΙΣΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ.
ΟΤΑΝ ΘΕΣ ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΣ.
{1}«Είμαι ξύπνιος ή βλέπω όνειρο;Ναρκωμένα ζόμπι μετακινούνται μαζικά προς κεντρικούς προορισμούς.Προσοχή δεν είναι βόλτα, ούτε καν αγώνας επιβίωσης…απλά κανιβαλισμός.
Στόχος τους: η εργασία και δικαίωμα στην κατανάλωση σκουπιδιών, μέχρι να γίνουν ένα με αυτά και να πέσουν σε μόνιμο λήθαργο.
Τελικά δεν είναι ζόμπι.Είναι άνθρωποι.
Πάει καιρός απ’ την τελευταία φορά που δαιμονίστηκα κι άρχισα να φωνάζω:
-Σταματήστε τη γη, γυρίζει υπερβολικά γρήγορα και με έχει πιάσει ναυτία.
Πριν καλά καλά το καταλάβω άρχισα να κάθομαι και να πέφτω από θρανία σε θρανία (κι άλλα θρανία κι άλλα θρανία κι άλλα θρανία…).
Εξεταστικές, πτυχιακές, πρακτικές, δώσαν τη θέση τους σε καθηγητές, σχολές, δουλειές και πριν ακόμα πάρω τον πρώτο μου μισθό, μου ‘χε έρθει και το χαρτί μου για να πάω στρατό.Κάνω τη θητεία μου 25 χρόνια τώρα-τι ωραίος σαρκασμός?
Είτε είναι τούρκος, είτε αλβανός ή μαλάκας μ’ αυτοκίνητο: νούμερο ένας μου εχθρός.
Διαρκείς πονοκεφάλους και μετρώ πιο εύκολα τις μέρες που είμαι υγιής απ’ όσο είμαι άρρωστος.
Τα βράδια βλέπω εφιάλτες πως πέθανα, όμως κάθε φορά που ξυπνώ, πιστεύω όλο και περισσότερο ότι θα ζήσω αιώνια…
Μου αρκεί να βρω 2 ανθρώπους να συζητώ.Ένας να προσποιείται ότι μ’ ακούει και ένας ότι με καταλαβαίνει, πριν αρχίσει να με μαχαιρώνει πισώπλατα.
Δεν ξέρω εγώ, τα έντονα συναισθήματα μπορούν να πουν περισσότερα απ’ τα λόγια-ίσως και τα 2 να είναι ψεύτικα, όπως ο χρόνος μου που τρέχει ανάποδα.
Η ζωή κυλάει μια ανάσα τη φορά και σε κάθε ανάσα θέλω να λέω κάτι που ν’ αξίζει.
Συνήθως επαναλαμβάνω πράγματα ήδη ειπωμένα και ρίχνω το φταίξιμο στην ηχώ.
Την επομένη φορά που θα θελήσω να γράψω στίχους, δεν θα προσπαθήσω καν:
θα αντιγράψω μερικούς από κάποιον καλύτερό μου, αρκεί να μην έχει κατοχυρώσει τα πνευματικά του δικαιώματα…
Ο κόσμος κοιμάται και η τύχη με δουλεύει. κόσμος φοβάται και η τύχη με ζηλεύει.
Ο κόσμος κοιμάται και η τύχη με χαζεύει.Ο κόσμος λυπάται και η τύχη με δουλεύει.
Ο κόσμος κοιμάται και η τύχη με δουλεύει.Ο κόσμος φοβάται και η τύχη με ζηλεύει.
Ο κόσμος θυμάται και η τύχη με χαζεύει.Ο κόσμος λυπάται και η τύχη με δουλεύει.
Μια μόλυνση έχει αρχίσει να επηρεάζει τα λογικά μου και μιλά για μένα όταν θέλω να φανώ ευγενικός ή να προσποιηθώ ότι έχω πλούσιο λεξιλόγιο.Το πραγματικό μου είναι γεμάτο βρισιές και μισοέξυπνες ατάκες για να πουλήσω μούρη μπας και τα καταφέρω να ρίξω καμιά γκόμενα.
Κάποιοι στοιχηματίζουν το πότε θα πεθάνει η μάνα τους, ενώ όταν κάποιος αιμορραγεί δίπλα τους, τραβιούνται να μην τους λερώσει.
Άλλοι φτιάξαν παραμύθια και κλείστηκαν στον κόσμο τους.Άλλοι θέλησαν τον κόσμο τους και ζήσαν για λίγο μόνο.Και άλλοι πήγαν κόντρα και το πλήρωσαν ακριβά.Μερικοί πληρωθήκαν καλά και τα ξεχάσαν όλα.
Είμαστε ζωντανοί σήμερα και το χρωστάμε στους προγόνους μας που ήταν πολύ υπάκουοι και στην τύχη που δεν μας έστειλε να γεννηθούμε σε χώρες του τρίτου κόσμου.
Ένα χάος με μορφή χιονοστιβάδας παραμονεύει να μας παρασύρει,Ένας πλανήτης χωρισμένος στα 2 προσπαθεί να ισορροπήσει χωρισμένος σε θύματα και θεατές.
Ακροβατώ ανάμεσα στο καλό και στο κακό-κρυφοπαρακαλώντας να πέσω με τη μούρη στο δεύτερο.Τότε θα ‘μαι έτοιμος να τους κλέψω όλους, να τους γεμίσω ψέματα, κι αν δεν μπορώ να τους εξολοθρεύσω, θα μάθω να τους χαμογελώ και θα βάλω υποψηφιότητα για πρωθυπουργός.
Μέχρι τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους βλέπω να κοιμούνται.»
Μήπως πολλοί είμαστε έτσι (λίγο ή πολύ);
Και αν είμαστε, τι κάνουμε γι αυτό;
Το μεταφέρουμε με άλλα λόγια και επιχειρήματα-δικαιολογίες να το στηρίζουν ούτως ώστε να μην φαίνεται άσχημο;
Ή δρούμε με όποιον τρόπο μπορούμε;
Είτε πολιτική είτε οικολογία-αναπόφευκτα σχετίζονται-το μόνο που μας μένει είναι ο ακτιβισμός.
Ας μην μισήσουμε τον εαυτό μας για όσα δεν κάνουμε, αφού μπορούμε να τον αγαπήσουμε για όσα θετικά κάνουμε.
{2}«Όσο το σπίτι μου είναι εντάξει δεν πρόκειται να νοιαστώ για το ποιος απειλεί τον πλανήτη, ξέρω υπάρχει πρόβλημα με το νερό, αλλά ο πολιτισμός μας φροντίζει όπου δεν υπάρχει ύδρευση να υπάρχει και μια κόκα-κόλα, για να γλιτώσουμε κατανάλωση προτείνω από τώρα να αρχίσουμε να σκοτώνουμε ζώα..
Όσα περισσότερα κατοικίδια πεθάνουν τόσο λιγότερα αφεντικά, σαν να λεμέ με ένα σπάρο δυο τρυγόνια.
Χρειαζόμαστε κρέας για τροφή αλλά η επιστήμη μας έχει ήδη ένα μυρωδάτο πιάτο συνθετικά και ένα καρκίνο για επιδόρπιο, δεν φοβάμαι όμως μια ασθένεια πεθαίνει όσο δεν υπάρχουν άλλοι ξενιστές, έτσι η δικιά μας ανώτερη φυλή είμαι σίγουρος θα επικρατήσει.
Κάπου άκουσα ότι οι πάγοι έχουν αρχίσει να λιώνουν, όμως το ψυγείο μου είναι συνεχεία στην πρίζα, δεν μου άρεσε ποτέ το χιόνι, ούτε οι χιονάνθρωποι, ούτε οι γαμημένοι Εσκιμώοι, μου είπαν ότι υπάρχουν περιοχές στην υδρόγειο που διαλύονται αλλά σε αυτές δεν θα μπορούσα να πάω με το αμάξι, ούτε καν να τις δω με το κιάλι. Έχω ακόμα μια απορία αν ένα δέντρο πέσει στο χώμα και δεν υπάρχει κανείς σε ακτίνα χιλιομέτρων λες και τότε να κάνει θόρυβο;
Δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχει φύση όσο μπορεί το Χόλυγουντ να φτιάχνει ωραία σκηνικά και αν θελήσω να δω ωραία τοπία θα αγοράσω card-postal από το περίπτερο και θα τα τοποθετήσω πάνω στο γραφείο μου.
Σιγά μην αρχίσουμε να διαφωνούμε ενώ μπορούμε να πάμε για ψώνια, το πλαστικό διαρκεί περισσότερο από το χάρτινο, άρα καλό για την τσέπη μου, αυτό δεν ονομάζεται καταναλωτική συνείδηση;
Ο κόσμος διοικείται από τεχνοκράτες, άνθρωποι με ευαισθησίες είναι περιττοί όσο και η πλούσια βλάστηση, η τσιμεντοποίηση επιβάλει γκρίζο μέχρι όπου φτάνει το μάτι σου.
Οι ρυθμοί ζωής είναι πολύ γρήγοροι για να καθυστερούμε πατώντας λάσπες.
Δώδεκα χρονιά πήγα σχολείο μόνιμο μάθημα θρησκευτικά, «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» το τρίπτυχο που να θυμόμαστε οικολογία ρε παιδιά;Υιοθέτησα αμάσητα τις αρχές που με ταΐσατε, έμαθα να δουλεύω σαν μηχανή και να καταναλώνω τα μέγιστα δυνατά.
Μου ζητήσατε να σώσω το περιβάλλον αλλά οι κυβερνήσεις σας έχουν τα πυρηνικά.
Θέλω αμάξι, πλωτό και μπόλικα μουνιά και το μόνο πράσινο που μπορεί να μου τα προσφέρει αυτά είναι το χρήμα και για αυτό θα πολεμήσω, για τίποτα άλλο.
Σώστε το περιβάλλον μόνοι σας, να πάτε να γαμηθείτε αν δεν τα καταφέρετε,
να πεθάνετε όλοι, δεν με νοιάζει τίποτα.»
Υ.Γ.:Οι παραπάνω στίχοι είναι από τραγούδια τα οποία βρίσκονται εδώ και εδώ.
Πές τα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω από τα άτομα που μιλάω (Blogs,έξω, δουλειά) οτί τελικά τα άτομα που είναι καλλιεργημένοι είναι οι μόνοι που ενεργούν με οποιοδήποτε τρόπο....
...προσοπική μου άποψη αωάμεσα σε αυτά που διάβασα...είναι οτί μετράει και η δράση σε ατομικό επίπεδο....
Έτσι δεν είναι ?
ΠΧ. Blogs....
Πέτρα-ες...
ΠΣ. Αν θές άλλαξε την φόρμα σχολίων σου για να μπορεί κάποιος να λαμβάνει e-mail με τις απαντήσεις .... Πολλύ ωραίο το θέμα με τα slide και τις εικόνες....
Όσο αναφορά για το προγραμματισμο και το hacking κάτι ξέρω αλλά για να γίνει αυτό θέλει πολλά άτομα....
Προσωπικά αυτό που μου αρέσει εμένα είναι να σπάω τα wep keys (για γρήγορα) στα ασύρματα που συναντώ κ σε όποιο ρούτερ μπάινω του κάνω redirect σε άλλη σελίδα....